Gisteren kregen wij het vernietigende bericht dat Joël niet meer beter gaat worden. De komende dagen staan in het teken van hem alles geven wat hij nog wil en herinneringen maken. We zitten nu in de auto om een kerstboom te gaan halen. Joël is gek op de kerstlichtjes dus daarom zetten we een kerstboom neer.

Ik draai weer terug naar voren en veeg de tranen van mijn wangen. Ik wil niet dat Joel zijn laatste dagen in het teken staan van tranen en verdriet. Ik weet nog niet hoe, maar ik moet me vermannen. We beginnen gewoon met die kerstboom, eind november of niet.

Ik kan zoveel van hem leren

Bij het tuincentrum til ik Joel uit de auto en met een prachtige lach loopt hij aan de hand mee. Ik merk aan hem dat het lopen moeilijker wordt. Hij kan steeds minder goed evenwicht houden en na een paar minuten moet hij toch echt in het karretje zitten. Vorige week liep ik hier nog met hem de hele kerstshow over, wat gaat hij toch hard achteruit. Maar voor mijn ventje mag het de pret niet drukken. Hij geniet van alles wat hij ziet en laat zich gewillig door de show heen rijden. We kiezen de allergrootste, mooiste en lelijkste ballen die we tegenkomen. Het maakt mij niet uit, zolang hij ze maar mooi vindt!

Eenmaal thuis tuigen we de boom op, met kerstmuziek op de achtergrond. En Joël geniet, hij danst en is blij. Ik kan zoveel leren van mijn driejarige ventje. Hij leeft in het hier en nu. Hij kan ziek zijn en huilen, maar zodra hij zich weer even beter voelt, haalt hij uit het leven wat er uit te halen valt. Ondanks zijn toenemende evenwichtsproblemen en hoofdpijn is hij in staat te dansen en te genieten.

In gedachten is hij er gewoon bij

In dagen die volgen gaat Joël hard achteruit. Dansen gaat niet meer en de lampjes van de kerstboom laten we uit, deze zijn te fel voor zijn oogjes. Kerstmuziekjes zetten we ook niet aan. Eigenlijk zijn alle prikkels hem snel teveel. Hij sluit dan zijn oogjes en keert in zichzelf. Zacht zing ik liedjes voor hem en de hele dag houden we zijn handje vast. Tot 5 december, de dag dat Joël overlijdt.

Als nieuwe traditie zetten wij nu ieder jaar de kerstboom neer op 5 december. In de kerstboom hangen we lampjes en alle kerstballen die Joël heeft uitgezocht. Het doet pijn maar het is ook een hele mooie herinnering aan onze lieve zoon en broertje. In gedachten is hij er gewoon een beetje bij en danst, lacht en geniet hij met volle teugen.

Laat je voetjes maar dansen ventje! Ik weet zeker dat je dat weer heel goed kan daarboven!