'Stuur een keer een journalist mee als jullie gaan filmen.' Oei, dachten we bij die opmerking. Want dat klinkt makkelijker dan het is. Ons werk ligt heel gevoelig. Als wij over de drempel van een huis stappen, zegt dat iets. Het vertelt iets over een toekomst waarin een kind er op een gegeven moment niet meer zal zijn. En dat maakt dat aan ons bezoek altijd een emotioneel randje zit.

Een journalist meesturen of een extra camera, daar denken we niet lichtzinnig over. Omdat we begrijpen dat het allemaal al spannend genoeg is. En toch hebben we voor deze video beelden kunnen maken bij een gezin thuis. Op een moment dat door één van onze videomakers gefilmd werd. Het gaat om Rachel en haar ouders, broers en zussen. We filmden Rachel een aantal jaar geleden toen ze pas 1 jaar was. Rachel is een meisje waarbij iedere luchtweginfectie en aanval van epilepsie een gevaar vormt. Met heel veel ziekenhuisopnames als gevolg. Maar ze is er nog, inmiddels 5 jaar oud en dus behoorlijk veranderd. Reden voor ons om Rachel nog een keer te filmen.

Omdat we de ouders van Rachel al een tijdje kennen, durfden we hen te vragen of we dit keer een tweede cameraman mee mochten sturen. Dat mocht en daar zijn we hen ontzettend dankbaar voor. Het maakt dat je echt kunt zien wat wij doen en hoe een bezoek van Stichting Living Memories verloopt. Iets wat in deze film ook heel mooi en helder wordt verwoord door Sander, vader van Daan. Maar dat niet alleen, je hoort ook van Jan Peter Rake, medisch directeur van het Amalia Kinderziekenhuis (Radboud UMC), waarom zij met ons samenwerken. Ons complete verhaal dus eigenlijk, verteld in een video van zo'n vijf minuten. Kijk je mee...?

‍
Deze video is gemaakt met grote dank aan:

Sander en Sanne, ouders van Daan
Arjan en Hanneke, ouders van Rachel
Videomakers Sijmen en Arjan
Jan Peter Rake en het Kinder Comfort Team van het Amalia Kinderziekenhuis (Radboud UMC)
Frank Vaneman Automotive
Multi Supplies