2020 was ook voor ons een bijzonder jaar. Een jaar vol uitdagingen. Een jaar waarin we er, in overleg met kinderartsen, voor kozen ons werk een tijdje stil te leggen. Om eerst meer te leren over Covid-19, de gevolgen en risico’s. Een jaar waarin we ons werk aanpasten aan de maatregelen. Waarin we leerden dat er in samenwerking met de gezinnen, in een situatie waarin niets mogelijk lijkt, toch veel mogelijk is.
Het was een jaar van groei. Een jaar waarin 62 kinderen bij ons aangemeld werden in de 46 weken waarin we werkzaam waren. Onder wie Nout, Hailey, Job en Rink. Een jaar waarin onze poule videomakers groter werd. Een jaar waarin de samenwerkingen met zorgverleners verder werden uitgebouwd.
Maar het was ook een jaar van financiële achteruitgang en onzekerheid. Een jaar waarin acties niet doorgingen en sponsoringen stopten. Een jaar waarin we ons realiseerden dat we er, zeker op financieel vlak, nog lang niet zijn. En dat dat gezegd mag en misschien zelfs moet worden. Dat we harder op de trom moeten slaan. Dat we ervoor moeten zorgen dat iedereen Stichting Living Memories kent. Zodat er financiële zekerheid ontstaat voor de jaren die voor ons liggen. Dat is nodig, om alle gezinnen die zich bij ons melden een video te kunnen geven.
Wat 2021 ons gaat brengen, durven we niet te zeggen. Dat het opnieuw een uitdagend jaar gaat zijn, is zeker. Het dwingt ons te kijken op een andere manier. We weten wat we willen en hopen. Dat de groei doorzet. Dat nog meer ouders en zorgverleners ons gaan vinden. Dat we financieel zo bestendig worden dat we jaren verder kunnen.
Wat we zeker weten, is dat we er ook in 2021 zijn voor de gezinnen die te maken krijgen met verlies. Om te bieden wat we kunnen.
Het verlies wegnemen, kunnen we niet. Even terug naar hoe het was, dat is wat we hopen te geven. Een blijvende herinnering in de vorm van een video. Omdat dat, op een dag, het enige is wat er nog is. Een blik, een lach, een compleet gezin. De liefde vastgelegd op beeld. Want die liefde, die gaat nooit verloren.
