Dennis liet iedereen versteld staan, elke dag weer. Hìj hield òns op de been, in plaats van andersom. Begin 2022, bij de zoveelste ziekenhuisopname met spoed, kregen we onverwachts vreselijk nieuws: Dennis heeft een uitzaaide vorm van botkanker. Hij werd met spoed overgebracht naar het Prinses Maxima Centrum in Utrecht. Een Ewing Sarcoom, zeldzaam, agressief, bijna niet te genezen. En vanwege Dennis zijn gezondheid, extra moeilijk te behandelen. Maar ze wilden hem toch een kans geven, en wat heeft hij dapper geleden, gevochten en verdragen! Wat kan je als ouders dan machteloos zijn.
Thuis zijn
Na 10 maanden loodzware behandelingen kregen we de meest verschrikkelijke woorden te horen die geen enkele ouder ooit wil horen: jullie kind kan niet meer beter worden. In al die zorgelijke en zware ziekenhuisopnames hebben zoveel liefdevolle mensen en artsen zich met hart en ziel ingezet om waar het maar kon te verlichten. En in die laatste maanden van Dennis' leven, zorgden veel bijzondere artsen ervoor dat we als gezin thuis konden zijn, met elkaar. Dat is een geschenk geweest van onschatbare waarde. Wrang is het om te bedenken dat hij in die laatste 4 maanden van z’n leven nog niet zolang achter elkaar thuis was geweest zonder ziekenhuisopname dan ooit daarvoor. Dat we zoveel foto’s en filmpjes hadden, maar vooral van Dennis en elkaar in het ziekenhuis.
Cameraschuw
Toen we van Stichting Living Memories hoorden, dachten mijn man en ik gelijk: nee hoor dat is niks voor ons, we zijn allemaal cameraschuw en ook weer vreemde mensen in ons huis extra. Maar de twijfel begon te knagen. Een mooie video van professionele kwaliteit, nu kan het nog. Wat als we spijt krijgen en het straks niet meer kan? Dennis was nu nog in goede doen. Na het lezen van wat ervaringen hebben we contact opgenomen met de stichting. We werden gelijk zo warm onthaald. Er werd zo liefdevol met ons omgegaan, de twijfel was weg.
De dag van de filmopnames brak aan. Wat was de cameravrouw super lief, maar ook zo professioneel. Ondanks dat niet alles volgens plan verliep, ging zij er heel natuurlijk mee om. Zo heeft ze zoveel doodgewone, maar daardoor juist zo bijzondere, momenten kunnen vangen en filmen. Momenten die wij nooit thuis hadden kunnen filmen. Zo bijzonder hoe de videomaker de interactie, de lieve zinnetjes, het ondeugende lachje van Dennis heeft kunnen vangen We mochten zelf het liedje uitzoeken onder het filmpje en ook dat heeft ze zo mooi gemonteerd.
Precies één jaar na de definitieve diagnose, op 27 januari 2023, is Dennis overleden. We kijken nog steeds regelmatig het filmpje terug. Blijdschap en verdriet liggen zo dicht bij elkaar. Blijdschap, trots, liefde, vreugde, dat dit bijzondere jongetje in ons leven mocht zijn. Zoveel verdriet en gemis, nooit meer compleet… Ontzettend dankbaar zijn we voor Stichting Living Memories die ons zoveel steun heeft bewezen en ons een prachtig videoportret heeft geschonken van zo’n onschatbare waarde.
‘Zij die wij liefhebben en verliezen, zijn niet meer waar zij waren, maar zijn altijd waar wij zijn.’
