Toen ik begin van de zomer over Stichting Living Memories hoorde, voelde ik direct dat het hier om iets heel waardevols ging. Ik wilde graag een film van 'normale' dingen. Niet een familieportret, een jubileum of een andere gebeurtenis. Maar een film van een gewoon gezin die een dag als alle andere beleeft. Zodat we Art blijven herinneren zoals hij was. Zoals wij waren met z'n allen.

Slechts een paar weken voor Arts overlijden bezocht Stichting Living Memories ons. Wat het bezoek zo uniek maakte, is dat de medewerker Art direct uit zijn schulp wist te halen. Waardoor Art in de film precies is zoals hij was. En hij in zijn ontspannenheid nog prachtige uitspraken heeft gedaan. We bekijken de film vaak. En genieten van de close-ups - zien zijn prachtige donkere wimpers, zijn lieve oortjes, zijn mollige handjes -, we lachen om zijn gekke outfit (hij had een voorliefde voor kleding die totaal niet met elkaar combineerde) en luisteren aandachtig naar zijn stem.

Eigenlijk kan ik niet in woorden uitdrukken hoe belangrijk deze beelden voor ons zijn. En vooral ook voor Arts broer en kleine zusjes, die nu nog te jong zijn om zich Art duidelijk te herinneren. Stichting Living Memories doet onmisbaar werk op het gebied van rouwverwerking. Om die reden besloten wij op Arts uitvaart geld voor de stichting op te halen. Zodat zij nog veel prachtige, onmisbare videoportretten mogen maken voor gezinnen als de mijne.