Ze is niet meer van mij, maar van ons allen en vooral van haar zelf. Haar karakter wordt steeds meer zichtbaar. Ik geniet enorm van dit kleine temperamentvolle meisje. 

Herinneringen vervagen

In onze woonkamer hangt een prachtige foto van Sam toen hij negen maanden oud was, gemaakt kort voor zijn open hartoperatie. Als ik Sofie nu zie, denk ik vaak aan die periode terug. Ik besef mij dan iedere keer weer hoe klein Sam toen was en hoe ingrijpend die laatste drie maanden van zijn eerste levensjaar waren. Tegelijkertijd merk ik ook hoeveel ik al vergeet uit die tijd en hoe snel herinneringen vervagen. Hoe klonk Sam in die tijd? Lachte hij net zo schattig als Sofie nu? Gilde hij net zo hard? Hoe speelde hij toen met Len?

Als ik door onze foto’s scroll, dan komen de herinneringen wel terug. En gelukkig heb ik heel veel vastgelegd in een boek. Maar in mijn hoofd vervaagt het. Nu er een nieuwe baby bij ons is, lijken de beelden van Len en Sam sneller uit mijn hoofd te verdwijnen. Alsof er ruimte vrij gemaakt moest worden op de denkbeeldige harde schijf. 

Belangrijke beelden

Gelukkig hebben we ook een prachtig filmpje van Stichting Living Memories, dat in die periode is gemaakt. We zijn nu bijna drie jaar verder en ik realiseer mij steeds meer hoe belangrijk dat filmpje is voor later. Want als er ooit een toekomst komt zonder Sam, dan zijn we zoveel herinneringen kwijt. Dan is dit het enige mooi bewegende beeld, op onze korte i-phone filmpjes na, van onze zoon. En vooral van ons met Sam, als gezin. Ik denk daar helemaal niet vaak over na, maar deze week overviel die gedachte mij enorm. Hoog tijd om zelf weer wat filmpjes te gaan maken. Niet alleen van Sam, maar ook van Len en Sofie. 

Voor later

De komende drie maanden moeten we maar extra genieten van onze baby. Haar laatste maanden als baby, voordat ze een dreumes wordt. Vandaag draagt ze een rompertje dat van Sam geweest was. Toevallig het rompertje dat hij ook in het filmpje draagt. Zo is vandaag ook weer verbonden met mooie momenten uit het verleden. Ik hoop voor Sofie dat het heel rustige (en waarschijnlijk saaie) maanden worden. Lekker thuis, ver weg uit het ziekenhuis. Als we ons maar blijven herinneren om genoeg beelden te maken, voor later. En we moeten maar snel een mooie foto van haar in de woonkamer ophangen.